Σε καλό δρόμο οι διαδικασίες για τη μετεγκατάσταση του Μουσείου Καπνού
Η μελέτη μετεγκατάστασης του Μουσείου Καπνού στην Δημοτική Καπναποθήκη άνοιξε τον δρόμο για την μεταφορά του και την έναρξη των διαδικασιών για την δημοπράτηση του έργου προϋπολογισμού 1,6 εκ. ευρώ. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Κινημάτων και Ιστορίας Καπνού κ. Γιάννης Βύζικας σημείωσε ότι επιτέλους μετά από 16 χρόνια ξεκινά η πολυπόθητη διαδικασία.
Για τις νεότερες εξελίξεις δήλωσε ότι «μετά τα εγκαίνια του Μουσείου, πριν από 16 χρόνια, φτάνουμε επιτέλους να πάρουμε μία μελέτη στα χέρια μας. Μία μουσειολογική μελέτη από ειδικούς μουσειολόγους, από τους καλύτερους της χώρας μας, για να κάνουμε το Μουσείο. Ο κ. Κίζης ο οποίος μεγάλωσε στην Καβάλα, είχε φτιάξει το Ιμαρέτ και όλα τα βιομηχανικά μουσεία της Τράπεζας Πειραιώς. Μετά από 16 χρόνια καθυστέρησης, φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο κι ευτυχώς που βρέθηκε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Καπνεμπόρων, η παλιά Ομοσπονδία Καπνεμπόρων, να δώσει κάποια λεφτά –γύρω στις 56-60 χιλιάδες ευρώ- για να γίνει η προμελέτη. Όλα αυτά τα χρόνια, όλη αυτή η ιστορία, μου φαίνεται ότι γινόταν γι’ αυτό το ποσό. Και πράγματι, θα έχουμε ένα καταπληκτικό Μουσείο. Βέβαια θα είναι μικρό, δεν είναι αυτό που ονειρευόμασταν, αλλά η σημερινή Διοίκηση είναι δεσμευμένη από την προηγούμενη που έχει δώσει το 1/4 της Δημοτικής Καπναποθήκης. Αυτό έχουμε σήμερα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, μ’ αυτό θα βαδίσουμε αλλά θα έχουμε τις βλέψεις μας για το μεγάλο Μουσείο που σκεφτόμασταν. Ήταν όνειρο όλων των Καβαλιωτών. Τώρα, πώς προέκυψε αυτό το πολιτιστικό κέντρο, είναι μια άλλη ιστορία, για την οποία βέβαια κάποια στιγμή θα αναφερθούμε εκτενέστατα και πολύ σύντομα».
ΜΙΚΡΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ
Για το χώρο που θα στεγαστεί είπε ότι «είναι πολύ μικρή έκταση και δεν το λέω εγώ, το λένε πάρα πολλοί και δεν θέλω να αναφέρω ονόματα. Και πάρα πολλοί Καβαλιώτες λένε ότι είναι πολύ μικρό σε σύγκριση μ’ αυτό που ήταν η Καβάλα, η Μέκκα του καπνού. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι ήμασταν στο παρελθόν και τι ρόλο έπαιξε και η Καβάλα και η Περιφέρειά μας, γιατί τα καπνά ερχόντουσαν στην Καβάλα κι εδώ γινόντουσαν οι ζυμώσεις, η επεξεργασία. Και επίσης, τι ρόλο έπαιξε το καπνεμπόριο στην περιοχή μας, πώς αυτοί οι καπνέμποροι καθιέρωσαν ένα φύλλο καπνού στη διεθνή αγορά και μιλάμε σήμερα για μουσεία και μιλούσαμε για καπνεργασία, μιλούσαμε και για κινήματα. Να μην ξεχνάμε το μέγεθός μας γιατί το Μάιο σε συνεργασία με το Επιμελητήριο και τη ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ θα έχουμε μία έκθεση, της Μαρκ. Ήταν η εταιρεία που έδρευε στη σημερινή Δημοτική Καπναποθήκη, το 1900. Τότε το μόνο που ανέφεραν σχετικά με τον καπνό ήταν η Κωνσταντινούπολη και η Καβάλα. Από τα 100 πακέτα τσιγάρων, στα 95 αναφέρεται η Καβάλα. Εκείνη η εταιρεία ήταν πιο μεγάλη κι από τους σημερινούς κολοσσούς καπνού. Η Καβάλα ήταν γνωστή σε όλο τον κόσμο».
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΠΙΚΙΣΜΟΣ
Σχολιάζοντας το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλο Μουσείο Καπνού στην Ελλάδα είπε ότι «ο κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία αλλά μην το κάνουμε όπως τα λαογραφικά μουσεία που υπάρχουν 4,5 με 5 χιλιάδες στην Ελλάδα. Εμείς αργήσαμε πάρα πολύ. Κάναμε πολύ καλά εγώ και η ομάδα και οι συνεργάτες μου και οι Καβαλιώτες που μάζεψαν κι έδωσαν όλο το υλικό κι όχι μόνο από την Καβάλα αλλά απ’ όλη την Ελλάδα. Αργήσαμε πάρα πολύ κι αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε αποτελεσματικοί ή δεν συνεργαζόμαστε καλά. Για 60 χιλιάδες ευρώ, περίπου, καθυστερήσαμε 16 χρόνια. Και η Ξάνθη έχει μια ιστορία. Κι αυτή δικαιούται και η Δράμα δικαιούται, αλλά το θέμα είναι τι ρόλους θα δοθούν σ’ αυτά τα μουσεία. Θα είναι ανταγωνιστικά; Θα είναι συμπληρωματικά; Θα πρέπει να δούμε πώς η τοπική και η περιφερειακή οικονομία θα ωφεληθούν από αυτά τα μουσεία. Είμαστε πάρα πολύ κοντά, πλέον, με την Ξάνθη λόγω Εγνατίας και με τη Δράμα είμαστε πάρα πολύ κοντά, θα πρέπει, λοιπόν, να δούμε τι ρόλους θα παίξουμε. Κι όταν έρχονται το καλοκαίρι τα κρουαζιερόπλοια ή οι τουρίστες, πού πάνε; Πάνε και στην Ξάνθη, πάνε και στη Δράμα ή όταν γίνεται το καρναβάλι, τα ξενοδοχεία της Καβάλας γεμίζουν από την Ξάνθη αλλά και από τη Δράμα όταν έρχονται για την Ονειρούπολη. Άρα θα πρέπει να συνεργαστούμε, πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, πρέπει να ξεπεράσουμε τους τοπικισμούς. Το λέω προς όλους ότι αν ένα κοτέτσι το κάνεις από χρυσό, οι κότες δεν θα βγάζουν χρυσά αυγά. Συνεργασία και σχεδιασμός πρέπει να υπάρχει, τίποτε άλλο».